در بررسی چارچوب‌های جایگزین امنیتی برای خلیج فارس، عمدتاً به دو الگوی امنیتی ممکن اشاره می‌شود که عبارتند از: طرح ثبات هژمونیک و مدل امنیت دسته جمعی. هدف از این پژوهش، بررسی هر یک از این دو رویکرد، به‌منظور تعیین الگویی مناسب برای سیستم امنیت سازنده در خلیج فارس و یافتن مؤثرترین و کارآمدترین طرح جهت برون‌رفت از چالش‌های امنیتی فراگیر در منطقه است. در این راستا مقاله‌ی حاضر، به ارائه‌ی مدل جدید امنیت مشاع در خلیج فارس می‌پردازد و ضمن بررسی نکات افتراق و اشتراک این الگو با دو مدل پیش گفته؛ پیامدها و نیز موانع استقرار آن را بر می‌شمارد. یافته‌های این تحقیق که براساس روش توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر داده‌های عینی ـ تاریخی صورت پذیرفته، نشان می‌دهد که الگوی امنیت مشاع با توجه به قابلیت‌هایی که در تحقق منافع طیف گسترده‌ای از بازیگران داراست، مناسب‌ترین الگوی امنیت سازنده در خلیج فارس به‌شمار می‌رود. اولین و اصلی‌ترین گام نیز در جهت اجرایی شدن این طرح، همزیستی مسالمت‌آمیز دو کشور ایران و آمریکا
)