در کشور ما مرسوم است که هر گاه می خواهند درباره مسائل کلان نظامی و دفاعی به بحث، پژوهش و یا تصمیم گیری بپردازند، موضوع فعالیت خود را استراتژیک می خوانند. از این رو موضوعات بسیاری را می بینیم که صفت استراتژیک بر آنها اطلاق می شود مانند مطالعات استراتژیک، تحقیقات استراتژیک، مدیریت دفاعی استراتژیک و غیره. صرفنظر از سایر علل، شاید علت اصلی این امر آن است که بیشتر دست اندرکاران امور پژوهش و اجرا در این زمینه، جامع ترین و آشناترین واژه ای را که می شناسند، واژه "استراتژی" است، پس طبیعی است که برای این گونه فعالیتها، پراستفاده ترین صفت، همین واژه باشد. با وجود این، واژه استراتژی، محدودیتهای خاص خود را دارد و بعضی از مباحث کلان دفاعی، حتی با گسترده ترین و مسامحه آمیزترین برداشت از واژه استراتژی، باز هم خارج از حوزه شمول آن قرار می گیرند.
)
