آشنا، حسامالدین (1390)، درآمدی بر قدرت هوشمند: مطالعاتی برای جمهوری اسلامی ایران، تهران: مؤسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی.
بریکمون، ژان (1388)، امپریالیسم بشردوستانه، ترجمه نسترن موسوی و اکبر معصومبیگی، تهران: بازتاب نگار.
تولایی، محمد (1387)، تحلیلی بر گفتمان هیئت حاکمه جدید امریکا، تهران: پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج، ش 41: 151 ـ 131.
جعفری موحد، حسین (1394)، رابطه ایران با ایالاتمتحده امریکا؛ امکان یا امتناع؟، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیستونهم، ش 3: 131 ـ 105.
خسروی، غلامرضا (1387)، امریکا و خاورمیانه: راهبردها و چالشها، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
عباسی، حمید (1392)، نقش فدرت هوشمند در سیاست خارجی امریکا درقبال جمهوری اسلامی ایران (1384 ـ 1392)، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.
قربانی، شیخنشین؛ کرمی، کامران و عباسزاده، هادی (1390)، قدرت هوشمند؛ تحول نوین قدرت در عصر جهانیشدن، فصلنامه روابط خارجی، ش 4: 150 ـ 125.
متقی، ابراهیم (1387)، بسیج و تولید امنیت نرم، تهران: دانشگاه امام صادق(ع) و پژوهشکده مطالعات و تحقیقات بسیج: 79 ـ 56.
محمدی، منوچهر (1386)، آینده نظام بینالملل و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: وزارت امور خارجه.
مولایی، محمدمهدی و طالبیان، حامد. (1395). آینده پژوهی مسائل ایران با روش تحلیل ساختاری، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال 23، شماره 86 : 32 ـ 5.
Nye, Joseph (2004), “Soft Power And American Foreign Policy”‚Political Science Quarterly , volume 119‚ Number 2‚ Summer‚ 222- 270.
Ripsman, Norrin. (2009).N eoclassical realism and domestic interest groups, in Steven Lobell, Norrin Ripsman & Jeffrey Taliaferro )eds.(Neoclassical Realism, the State, and Foreign Policy, Cambridge:Cambridge University Press.
Alan Chong, (2015), “ Smart power and military force: An introduction” , The journal of strategic studies, vol.38,No3: 233-234.