هدف این مقاله ارایه الگوهای ارزیابی عملکرد و به ویژه الگوهای ارزیابی تحقیقات دفاعی در سپاه است. در این راستا، مقاله حاضر به نقد و بررسی الگوهای مرتبط پرداخته و از بین الگوهای رایج با بهکارگیری همزمان چهار الگوی EFQM، BSC، تحلیل ذینفعان و ماتریس ارزیابی عملکرد، مدلی ارائه نموده که نقاط قابل توسعه سایر الگوها را بهبود میبخشد.در این الگو 5 معیار به عنوان توانمندساز و 2 معیار به عنوان نتایج ارائه شدند. از این معیارها، چهار معیار توانمندسازِ درون سازمانی است که عبارتند از: «رشد و یادگیری»، «ظرفیت و توان تحقیقاتی»، «فرآیندهای داخلی پژوهش» و «بودجه و اعتبارات تحقیقاتی» و یک معیار توانمندسازِ خارجی با عنوان «سیاستها و قوانین»، همچنین این الگو دارای دو بُعد «رضایت ذینفعان» و«سرآمدی و تأثیرگذاری اجتماعی» به عنوان نتایج است.نتیجهای که از اولویتبندی مؤلفهها حاصل شد این است که؛ مؤلفههای «سرآمدی داخلی، سرمایه انسانی، سرآمدی خارجی، قابلیتسازی و فرآیندهای عملیاتی» اولویتهای اول تا چهارم را به خود اختصاص میدهند و مؤلفهی «راهبرد بهرهوری در بودجه پژوهشی» از کمترین اولویت برخوردار است. همچنین رابطه بین ابعاد الگو نشان میدهد که میان بعد «سیاست ها و قوانین» با دو بعد «ظرفیت و توان تحقیقاتی» و «وجه رضایت ذینفعان» ارتباط معنیداری وجود نداشت. همینطور میان مؤلفهی «قوانین و مقررات کشوری» با مؤلفهی «ذینفعان کلیدی» رابطهی معنیدار و معکوس وجود دارد و مؤلفهی «سرآمدی و تأثیرگذاری داخلی» با مؤلفهی «سرآمدی و تأثیرگذاری خارجی» رابطهی معنیدار بسیار قوی وجود دارد.
)