کنوانسیون منع توسعه، تولید و انباشت سلاحهای بیولوژیک و توکسینی و انهدام آنها که به طور خلاصه از آن به عنوان کنوانسیون بیولوژیک یاد میشود، فاقد سیستم نظارتی است. جهت تدوین چنین نظامی دولتهای عضو کنوانسیون طی 7 سال (بین سالهای 1373 تا 1380) مذاکرات گستردهای در ژنو به عمل آوردند که به نام مذاکرات گروه موقت یا Ad Hoc Group معروف است. نمایندگان جمهوری اسلامی ایران با در دست داشتن دستورالعمل مشخص از اعضای کلیدی در این مذاکرات بودند و به تدریج در رابطه با مذاکرات بینالمللی خلع سلاح بیولوژیک که از آن به عنوان دیپلماسی کنترل تسلیحات بیولوژیک یاد میشود تجربیاتی به دست آوردند. تدوین این تجربیات ضمن این که نشاندهندهی تلاشهای کشور در این زمینه است، برای سایر کسانی که در زمینهی دیپلماسی خلع سلاح فعالیت میکنند مفید و قابل استفاده خواهد بود.
)