محاسبات ابری یا پردازش[1]، توانایی ارائهی منابع و ظرفیتهای فناوری اطلاعات از طریق اینترنت میباشد و رویکرد جدیدی در معماری است که بر این ایده استوار میباشد که منابع مبتنی بر اینترنت سریعتر، با هزینه کمتر و تنوع بیشتری میتوانند در اختیار گرفته شوند. به واقع میتوان گفت؛ محاسبات ابری یک مدل معماری فضای اطلاعاتی است که امکان دسترسی شبکهای - متناسب و مبتنی بر تقاضا- به انبوهی از منابع محاسباتی (رایانشی) مشترک (مانند شبکهها، سرورها، بانکهای اطلاعاتی، برنامههای کاربردی و سرویسها) را با هزینههای بسیار پائین، نوآوری و قابلیت توسعهی بسیار بالا همچنین بدون محدودیت زمانی و مکانی، فراهم میکند و بر این اساس، قابلیتهایی را ارائه میدهد که محاسبات ابری را به رویکردی راهبردی تبدیل کرده است. از این منظر، امنیت و تبادل اطلاعات از یکسو با فرصتهای رشد و از سویی دیگر با چالشهای جدیدی روبهرو میشوند. در نتیجه، با توجه به ضرورت و اهمیت موضوع همچنین ویژگیهای این نوع از معماری (استفاده از ابرها، شبکهها و مراکز مختلف، همچنین ترکیب و تطبیق سرویسهای گوناگون و تناسب دامنه و سرعت و امنیت دستیابی به اطلاعات)، محور اصلی مطالب مقالهی حاضر پرداختن به این شیوهی نوین معماری از منظر سازمانهای اطلاعاتی میباشد.
)