مروری بر تجربه فعالیت‌هایکشورهای پیشتاز نشان می‌دهد که رویکرد برنامه‌ریزیراهبردی در فعالیت‌های آن‌ها بسیار مورد تأکید است. امروزه در هر دولت لزوم برنامه‌ریزی کلان و راهبردیکه مطابق با منافع ملی و تأمین‌کننده امنیت ملی باشد امری مبرهن به‌نظر می‌رسد و این مهم میسر نمی‌شود مگر بر پایه داشتن اطلاعات دقیق و به‌هنگام (به‌موقع، سریع و به‌روز) که توان برنامه‌ریزی را ارتقاء داده و توان مقابله و عکس العمل را از بیگانگان سلب می‌نماید. در همین خصوص، به‌کارگیری قابلیت‌های فناوری اطلاعات در جایگاه عاملی برای تعالی و بهبود روند این نوع از برنامه‌ریزی، نقطه عطف دیگری است که از سوی کشورها و به تبع آن سازمان‌ها مورد اقبال و استقبال فراوان قرار گرفته است که این خود تأکیدی بر اهمیت این موضوع است. از این رو، به جهت ضعف مطالعات و منابع داخلی از یک‌طرف و ضرورت و اهمیت نوسازی و ارتقای ساختارهای سنتی برنامه‌ریزی راهبردی کشور به صورتی فنی و ماهرانه که در برنامه‌ریزی ملی و سازمانی کشورمان در زمینه‌های متعدد کارگشا باشد از سوی دیگر، نسبت به طرح این پژوهش اقدام شد. مطالب حاضر، حاصل مطالعات میان‌رشته‌ای استکه بر بررسی نحوه اثرگذاری فناوری اطلاعات بر ساختارهای برنامه‌ریزی راهبردی متمرکز است.
)