این مقاله در دو بخش تدوین شده‌است؛ بخش اول درصدد است تا معاهدات منع جامع سلاحهای هسته‌ای بین قدرتهای بزرگ را به رشته تحریر درآورد در همین رابطه نیز به بررسی مسابقه تسلیحاتی از زمان پایان جنگ جهانی دوم، تا پایان جنگ سرد، بین دو قدرت هسته‌ای، ایالات متحده و فدراتیو روسیه پرداخته و معاهدات استارت 1ـ2 و 3 ، سالت 1 و 2 تشریح کرده و در ادامه به تغییر و تحولاتی که در اجرای معاهدات با روی کار آمدن ریاست جمهوریهای گوناگون در آمریکا به وجود آمده نیز پرداخته است و در ادامه مزایای این معاهدات را برای دو طرف بررسی می‌نماید. در قسمت دوم، به معاهداتی که بین سایر دول جهان برای کنترل و منع تولید و آزمایشات هسته‌ای منعقد گردیده پرداخته و در همین بخش به تعهداتی که کشورها در قبال عاری نگه داشتن مناطقی مثل قطب جنوب ـ کره ماه، کف دریاها داده‌آند پرداخته و در پایان نتیجه‌گیری نموده که نظام حاکم بر سلاحهای هسته‌ای، نظامی واحد نیست بلکه نابرابر و مبتنی بر رابطه قدرت می‌باشد. در این نظام پنج قدرت هسته‌ای، اعضای دائم شورای امنیت، می‌توانند زرادخانه داشته باشند ولی سایر دولتها از داشتن این سلاحها منع شده‌اند.
)