نوشتار حاضر نگرش روسها نسبت به جنگ آینده را در پرتو سابقه تاریخی، دکترینهای نظامی، و جنگهایی که طی دهه آخر سده پیشین در جهان بوقوع پیوسته است، مورد مطالعه قرار می‌دهد. بر این اساس، برای روسیه کنونی، که نقش جهانی خود را از دست رفته می‌بیند، جنگ آینده بیشتر دفاعی و آن هم در عرصه‌های منطقه‌ای و داخلی تلقی می‌شود و قابلیتهای موجود نظامی و تکنولوژیک خود را برای پیروزی در جنگهای منطقه‌ای ناکارآمد می‌داند. تجربه جنگ خلیج فارس (بحران کویت) و یوگسلاوی (بحران کوزوو) و جنگ چچن بیش از هر چیز دیگری، نگرش مسکو در قبال جنگ آینده را شکل داده‌اند.
)