معاهده منع جامع آزمایشهای هسته‌ای 1996 (CTBT) ، یک معاهده رسمی چند جانبه است که بین اعضای سنتی جامعه بین‌المللی (دولتها) با هدف امحای کامل همه آزمایشهای هسته‌ای و در درجه اول آزمایشهای غیر صلح‌آمیز و نظامی منعقد شده است. این معاهده در پی آن است که از طریق منع آزمایشهای هسته‌ای، منع گسترش این گونه صلاحها را تقویت، و از این رهگذر صلح و امنیت بین‌المللی حال و آینده را از خطر سلاحهای مذکور صیانت کند. از آنجا که یکی از مهمترین ویژگیهای این معاهده، شرط لازم‌الاجرا شدن آن به تودیع اسناد تصویب تعداد معین و مصرحی از کشورهاست و علی‌رغم گذشت بیش از سه سال از تاریخ انعقاد معاهده این امر نه تنها محقق نشده بلکه اشکالتراشیهای برخی دول مقتدر نظیر ایالات متحده موجودیت آن را زیر سؤال برده است، این مقاله در پی آن است که با تحلیل مختصر برخی مفاد معاهده مذکور مشخص کند که منفعت ناشی از اجرای رژیم حقوقی آن بیشتر متمایل به قدرتهای هسته‌ای است یا قدرتهای غیر هسته‌ای و آیا این معاهده نیز همانند پیمان منع گسترش سلاحهای هسته‌ای (NPT) ، تبعیض‌آمیز است یا خیر.
)