نویسنده به بررسی رابطه بین سیمای متغیر جنگ و تکنولوژی سطح بالا می پردازد. وی گزارش مختصری پیرامون چگونگی تقویت متقابل تکنولوژی نظامی و نیروی نظامی از سال 1500 تا پایان سال 1945 داده و استدلال می کند که از سال 1945 تا زمان حاضر این پیشرفت نظامی تکنولوژیکی روبه نزول گذاشته است. بخش دوم این مقاله در شماره بعدی منتشر خواهد شد. نقطه شروع بحث ما باید از حدود سال 1500 میلادی باشد، اگر چه انی امر به طور کامل درست است که حتی پیش از این تاریخ برخی افراد در پی ابداع سلاح های جدید بوده و تکنولوژی نظامی نیز حالت ایستا نداشته است. با این همه، به طور کلی این دوران، عالم..تکرار..و..تکرار.. بود کشفیات جدیدی که صورت گرفت به شکل پراکنده و جدا از هم بوده و چون چارچوب تئوریک مناسبی نیز نداشت به صورت کمابیش تصادفی رخ می داد. و?از این نظر? نمی توانست هیچ گونه مسئله ای درباره پیشرفت مداوم، نظام مند و یک سویه وجود داشته باشد،?بنابراین? وجود این احساس نوعاً جدید که اینگونه پیشرفت هم طبیعی و هم اجتناب ناپذیر است، نیز بی معناست. برای مثال، اصول قلعه سازی یعنی دیوارهای حایل چندگانه، برج های پرتاب?تیر?، کنگره سازی، پلهای مستحکم شده و مانند آن به اندازه کمی از زمان کتب مقدس تا اواخر قرون وسطی تغییر یافت. همین امر در مورد سلاح های مربوط به محاصره صدق می کند، تنها موردی که پس از سال 400 پیش از میلاد به این گروه افزوده گشت،"منجنیق" بود که در حوالی سال 1200 پس از میلاد پدیدار شد.
)