کشورها و جوامع بندرت تغییر می کنند، مگر آنکه از جهان خارج به مبارزه طلبیده شوند. جوامع بسته و جوامعی که بطور سلسله مراتبی سازمان یافته اند، چنانچه بتوانند خود را از?تأثیرات? دنیای خارج برکنار نگهدارند، ممکن است نظم بنیادین خود را حفظ نمایند. در چنین جوامعی، محرکه های داخلی، خواه به علت پویائی تکنولوژیک باشند، و خواه از ارزشهای اجتماعی در حالی تغییر یا دگرگونیهای ساختاری، امکان کنترل آنها بوسیله نخبگان قدرت وجود دارد. اما هنگامی که در یک جامعه منزوی، به گونه ای اختیاری و یا اجباری، راه برای نفوذ خارجی باز می گردد. آهنگ تغییر می تواند تسریع شده و این جامعه به شکل بسیار موثری از نو سازماندهی می شود. یکی از مسائل اساسی این است که تغییرات از بالا هدایت شده، یا فشارهای خارجی، به یک تغییر کنترل نشده و شاید بی نظم منجر گردد.
)