اهداف سیاسی ایالات متحده آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی ایران، بر اساس ضرورتهای ژئواستراتژیک، منطقه ای و اقتصادی تنظیم گردیده است. این اهداف طیف وسیعی از کنش، برنامه ریزی و رفتارهای دیپلماتیک سازمانی و حتی عملیات نظامی مستقیم را شامل می شود. در دوران نظام دو قطبی، ایران علاوه بر این که از نظر اقتصادی برای غرب مطلوب بود همچنین از موقعیت ایران برای ایجاد نوعی بازدارندگی و ساختن سدی در مقابل نفوذ اتحاد شوروی، ثبات منطقه ای از طریق اقداماتی موسوم به امنیت دسته جمعی و انتقال طبیعی نفت با قیمت مطلوب برای اقتصاد جهانی، در تحلیل مورد توجه قرار می گرفت. در حالی که بعد از فروپاشی نظامی دو قطبی در روابط بین الملل، اولویتهای دیگری از جمله پیشرفت در مذاکرات صلح اعراب و اسرائیل، جلوگیری از تکثیر سلاحهای انهدام جمعی، حمایت از متحدین خود در مقابل هرگونه براندازی، حفاظت از منافع آمریکاییها در مقابل تروریسم و یک سری اهداف ایده آلیستی چون ترویج دموکراسی، حمایت از حقوق بشر(حقوق فردی، قومی، و مذهبی اقلیتها) از جمله اهداف منطقه ای آمریکا محسوب می گردند.
)