در جوامع انسانی همه کم و بیش درصدند تا برای وصول به اهداف خویش دیگران را تحت تأثیر قرار داده و آنان را مستعد پذیرش خواسته ها، امیال و دستورات خویش سازند. در نیروهای نظامی و انتظامی عمومیت فرایند تأثیرگذاری و نفوذ، بیش از هر جای دیگری است و اصولاً "دیسیپلین" و ماهیت سلسله مراتبی این نیروها ایجاب می کند تا طرق "نفوذ" به ویژه روشهای "اطاعت پذیری و فرمانبرداری"، به منظور استفاده از اثر بخشترین روش یا روشها و جلوگیری از روشهای مخل نظم و انضباط، مورد بررسی و کاوش دقیق قرار گیرند. مقاله حاضر، که با بهره گیری از مآخذ معتبر فارسی و انگلیسی تهیه شده است،و تلاشی است در این راستا. امید است مورد توجه افراد ذی نفع نظامی و دیگر افراد نیازمند به چگونگی "تأثیرگذاری" قرار گیرد.
)