در اولین روزهای زندگی دولتهای مستقل مشترک المنافع?(???) یکی از شگفت آورترین موضوعات، ادامه حیات بیهوده ارتشی بود که مأموریت اصلی آن دفاع از رژیم و کشوری بود که دیگر وجود نداشت. تا همین اواخر در دهه 1980 میلادی، ارتش شوروی یک نهاد ترسناک بود. با حدود 5 میلیون سرباز، در اروپا، آسیای شرقی و نقاط دورافتاده ای از جهان سوم حضوری محسوس و ترس آور داشت. اتحاد آن ارتش با شش کشور اروپای شرقی در پیمان ورشو نه تنها یک منطقه حائل دفاعی رویاروی غرب پدید آورد، بلکه برای حمله های ترکیبی هسته ای و متعارف به ناتو، طرحهای ماهرانه نظامی شوروی را تسهیل می کرد. به هر اندازه که شوروی در بیشتر مسائل عقب افتاده بود، اما آن کشور، برای تضمین اینکه یک"ابرقدرت" جهانی نامیده شود قدرت نظامی کافی را داشت. به هر حال هنگامی که نخست پیمان ورشو فروپاشید و سپس تمامیت دولت شوروی تجزیه و به 15 جمهوری تبدیل شد، آن موضع نیز بکلی از بین رفت. ایالات متحده آمریکا تنها ابرقدرت جهان باقی ماند. هم اکنون، پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی، ارتش شوروی و گروههای نظامی صنعتی که قدرت نظامی را پشتیبانی می کردند، در جای خود محفوظ هستند، هر چند در سطح پائین تری عمل می کنند.
)
