گرچه رفتار انسانها در طول زمان از ثبات نسبی برخوردار است ولی واکنش آنان در "موقعیت" یا"شرایط" خاص نسبتاً متفاوت از موقعیت، و شرایط دیگر است، به گونه ای که رفتار یک ملت در حال صلح کمابیش با رفتار آنان در حال جنگ متفاوت است. ویژگی ها و شرایط جنگ ایجاب می کند که به متخاصم همچون"دشمن خونخوار" و"غیرقابل بخشش" نگریسته شود، در حالی که لازمه دست یابی به یک مصالحه دوجانبه یا چندجانبه بین متخاصمان آن است که ملت ها در نگرشها و باورهای خود تجدید نظر نموده و دشمن را"قابل اغماض" بدانند. پیچیدگی و متمایز بودن واکنش ملت ها نسبت به صلح زمانی بیشتر به چشم می خورد که نبرد نه تنها موجب"مغلوب" شدن هیچ یک از دو طرف نشده باشد بلکه هر یک در"مذاکرات صلح" در پی کسب امتیازهای بیشتر باشد تا بتواند ضمن توجیه جنگ خود، برخی تعارض های ایجاد شده را نیز از بین ببرد.
)
