این مقاله در صدد است تا به بررسی مختصات قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در قانون اساسی بپردازد و در این مسیر، ژئوپلیتیک، تولیدکنندهها، ابزارها و منابع قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران را در پرتو اصول قانون اساسی مورد مداقه و کنکاش علمی قرار میدهد. یافتههای پژوهش حاکی از این هستند که اولاً، ژئوپلیتیک قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در منطقهی جهان اسلام قابل شناسایی است؛ ثانیاً، قدرت نرم بهوسیلهی ابزارهایی نظیر رسانهها و وسایل ارتباط جمعی، الهامبخشی فرهنگی یا صدور فرهنگی انقلاب، علم و دانش و ارزشهای سیاسی ترویج میشود؛ ثالثاً، بر اساس اصول قانون اساسی، نهادهایی نظیر ولایت فقیه، خانواده، قوهی مجریه و مردم از تولیدکنندههای اصلی قدرت نرم محسوب میشوند؛ رابعاً، منابع قدرت نرم را میتوان در عرصههای اجتماعی و فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و علمی مشاهده نمود که برخی از مؤلفههای استخراجشده، عبارتند از: عدل، رشد فضائل اخلاقی، مبارزه با فساد و تباهی، توسعه و تحکیم برادری اسلامی و تعاون عمومی، موازین اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر، استقلال فرهنگی، پاسداری از خانواده، وحدت فرهنگی جهان اسلام، نفی هرگونه ستمگری و سلطهپذیری، تأمین آزادیهای سیاسی و اجتماعی در حدود قانون، مشارکت عامهی مردم در تعیین سرنوشت سیاسی، تنظیم سیاست خارجی کشور بر اساس معیارهای اسلام، آرای عمومی، استقلال سیاسی، وحدت سیاسی جهان اسلام و حقوق یکسان سیاسی، پیریزی اقتصاد صحیح و عادلانه بر طبق ضوابط اسلامی جهت ایجاد رفاه و رفع فقر و برطرف ساختن هر نوع محرومیت، استقلال اقتصادی، تأمین اجتماعی، تأمین نیازهای اساسی، برنامهی اقتصادی، استفاده از علوم و فنون و تربیت افراد ماهر به نسبت احتیاج برای توسعه و پیشرفت اقتصاد کشور، و دفاع از حقوق همهی مسلمانان، استفاده از علوم و فنون، بالابردن سطح آگاهیهای عمومی، آموزش و پرورش، تسهیل و تعمیم آموزش عالی، تقویت روح بررسی و تتبع و ابتکار در تمام زمینههای علمی، فنی، فرهنگی و اسلامی از طریق تأسیس مراکز تحقیق و تشویق محققان و خودکفایی در علوم و فنون. تمرکز بر روی مؤلفههای فوقالذکر و توانمندسازی ملت میتواند استحکام ساخت درونی نظام ملی را شکل دهد و اقتدار ملی و ثبات همهجانبه را به ارمغان آورد.
)
