شواهد و قرائن مستند تاریخی نشانگر این است که در حوزه استراتژیک همواره یک شریک راهبردی داشته‌ایم. عمان بی‌تردید نزدیک‌ترین همسایه جنوبی ایران در آب‌های خلیج فارس به‌شمار می‌رود که دارای ریشه‌های فرهنگی و مذهبی مشترک با سرزمین ایران است؛ برای تبیین و اجرای سیاستهای مناسب در ارتباط با عمان برای کسب حداکثری منافع تا حد امکان بالا بردن ضریب امنیت، ضرورت بررسی عوامل همگرایی بین ایران و عمان را ایجاب می کند. پرسش اصلی نوشتار این است که عوامل همگرایی ایران و عمان بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران چه تأثیری دارد. در این راستا پژوهشگر ضمن پاسخ به این پرسش با روش توصیفی ـ تحلیلی و به صورت کاربردی و با مطالعات نظری و محیط‌شناسی کشور و پس از گرفتن نظر خبرگان به این نتیجه می‌رسد که عوامل اسلام، شیعیان، پیوستگی جغرافیایی، وابستگی به صادرات نفت و خلیج فارس به عنوان مهمترین عناصر همگرایی روابط ایران و عمان و موجبات تقویت امنیت ملی جمهوری اسلامی را فراهم آورده است. بر این اساس پیشنهادهایی را به منظور بهره‌برداری علاقه‌مندان به مسائل در زمینۀ روابط ایران و عمان مطرح می‌سازد
سبحانی فر، محمدجواد (1381)، رساله دکتری، همگرایی و واگرایی در روابط ایران و عربستان سعودی.
قادری، حاتم (1383)، اندیشه‌های سیاسی در اسلام و ایران، تهران: انتشارات سمت.
دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی (1387)، کتاب سبز عمان، تهران: مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت خارجه.
Ehteshami, Anoushiravan, ‘The Foreogn Policy of Iran”; in Hinnebucsh, Raymond &- Anoushiravan Ehteshami (eds); The Foreogn Policies of Middle East States; Boulder: Lynne Rienner Pub. 2002. Pp. 311-34.
نطاق‌پور, مهدی, بشارتی, محمدرضا, & رفیعی, احسان. (1396). بررسی عوامل مؤثر همگرایی ایران و عمان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. سیاست دفاعی, 26(98), 63-81.
MLA
مهدی نطاق‌پور; محمدرضا بشارتی; احسان رفیعی. "بررسی عوامل مؤثر همگرایی ایران و عمان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران". سیاست دفاعی, 26, 98, 1396, 63-81.
HARVARD
نطاق‌پور, مهدی, بشارتی, محمدرضا, رفیعی, احسان. (1396). 'بررسی عوامل مؤثر همگرایی ایران و عمان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران', سیاست دفاعی, 26(98), pp. 63-81.
VANCOUVER
نطاق‌پور, مهدی, بشارتی, محمدرضا, رفیعی, احسان. بررسی عوامل مؤثر همگرایی ایران و عمان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. سیاست دفاعی, 1396; 26(98): 63-81.
)
