سایبر تروریسم به حملههای اطلاعاتی اطلاق میگردد که به طور خاص شبکههای اطلاعاتی سازمانهای دولتی و یا رسانهها را مورد حمله قرار میدهد و هدفهای اصلی آن شامل جاسوسی، ایجاد آسیبهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و یا حتی فیزیکی (ویروس stuxnet) میباشد. بر اساس تعریف ارائه شده میتوان گفت که سایبر تروریسم و مقابله با آن از لحاظ امنیتی بسیار مهم بوده و مورد توجه سازمانهای اطلاعاتی کشورهای مختلف دنیا میباشد. یکی از نقاط آسیبپذیر در مقابل این پدیده رسانهها میباشند. رسانهها نقش آگاهیدهنده و یا هشداردهنده در مواقع بحرانی را دارند و یا اینکه حتی در مواقع غیربحرانی دارای مسئولیت سنگینی در زمینهی تطابق محتوی و مفهوم برنامهها با دیدگاههای ایدئولوژیک مخاطبان هستند؛ بنابراین، کنترل بر فرستندههای رسانهای یا سیستمهای اتوماسیون داخلی آنها (بهعنوان مثال، سیستم اتوماتیک رایانهای برای تنظیم و پخش برنامهها از رادیو و تلویزیون) میتواند عواقب خطرناکی را در ابعاد گوناگون سیاسی، فرهنگی و امنیتی در پی داشته باشد. این پژوهش نشان میدهد که در صورت عدم توجه به استفاده از شبکههای امن برای کنتزل فرستندهها در آینده، شبکهی کنترل فرستندههای زمینی صدا و سیما پاشنهی آشیل این رسانه در مقابل سایبر تروریسم خواهد بود.
)
