اگر در گذشته رویکرد سنتی برنامه‌ریزی، راهبردی بر جوامع و سازمان‌ها حاکم بود، امروزه و پس از بروز پیچیدگی و تغییر مداوم به‌عنوان دو چهره غالب بر فضای عمومی، رویکرد نوین تفکر راهبردی در حال جایگزین شدن است. در این نوع رویکرد، آینده صرفاً ادامه گذشته نیست که با رویکرد اکتشافی بتوان آن را شناخت و برای آن اهداف و برنامه‌های اجرایی تدوین کرد؛ بلکه آینده از رهگذر چشماندازسازی و توجه به یادگیری و اجماع قابل تغییر است. اما این تغییر و تحول در آینده، نیازمند رویکرد خلاقانه براساس قصور جنگ آینده محتمل و سناریوسازی است. در این میان، آینده‌نگاری، بخشی از تفکر راهبردی است که تدوین راهبرد و برنامه‌ریزی راهبردی و سرانجام، اقدام را آگاهانه می‌سازد. در مقاله پیش رو، ابعاد مختلف و پیچیده این تغییر رویکرد به بحث گذاشته شده است.
)