به رغم کشمکشهای دوران جنگ سرد و وجود نظام دوقطبی در عرصهی سیاست بینالملل،دو قدرت شرق و غرب در خصوص جنگ ایران و عراق در کنار هم قرار گرفتند و از عراق حمایت کردند. بسیاری از کشورهای دیگر نیز یا به دلیل ترس از تأثیر و نفوذ انقلاب اسلامی ایران یا به دلیل وابستگی به دو قدرت بزرگ جهانی حمایت از عراق را مورد توجه قرار دادند. در این میان کشور چین از هیچ یک از طرفین جنگ حمایت نکرد، زیرا همزمان با وقوع جنگ بین ایران و عراق عملگرایان حاکم بر چین، سیاست خارجی این کشور را درراستای تحقق توسعهی اقتصادی، جهت داده بودند و بر این اساس موضعگیریهای خود را در قبال رخدادهای جهانی، با توجه به این اولویت اتخاذ میکردند . از این منظرجنگ تحمیلی فرصتی اقتصادی – سیاسی برای چین بشمار میرفت تا در پرتو آن سیاست مستقل خارجی خود را به آزمون بگذارد؛ مهمتر آنکه این جنگ منافع اقتصادی بیشماری برای چین در پی داشت. در واقع چینیها با استفاده از جنگ، به دنبال تقویت نفوذ اقتصادی و سیاسی خود در منطقه بودند
)