راهبرد آمریکا در مبارزه با تروریسم و تأثیرآن بر گسترش ناامنی‌های داخلی پاکستان (با تأکید بر فعالیت‌های طالبان پاکستانی)

با وقوع حوادث ۱۱ سپتامبر 2001، نبرد با تروریسم به یکی از اصول محوری سیاست خارجی آمریکا تبدیل شد و سیاست‎های تهاجمی علیه برخی کشورها در دستور کار قرار گرفت. راهبرد آمریکا در مبارزه با تروریسم بعد از حوادث 11سپتامبر 2001، پاکستان را با تحولات جدیدی مواجه نمود. بعد از این رویداد پاکستان خود را به‎صورت حامی اهداف آمریکا نشان داد و در دوازدهم سپتامبر 2001، رسماً پایان حمایت خود را از طالبان اعلام نمود و به ائتلاف جنگ علیه تروریسم پیوست.
از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع کاربردی با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال اصلی پژوهش است که"چرا راهبرد مبارزه با تروریسم آمریکا باعث گسترش ناامنی‌ در پاکستان از سوی طالبان پاکستانی گردید؟" این سؤال با استفاده از نظریه‎ی اتحادها و ائتلاف‌های نظامی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که ورود پاکستان به ائتلاف نبرد با تروریسم تحت رهبری آمریکا علاوه بر بازتاب منفی در سطح افکار عمومی پاکستان، سبب واگرایی پشتون‌های طالبانی با دولت پاکستان شد و ائتلاف گروه‌های رادیکال پشتون در دو کشور افغانستان و پاکستان حول محور«تحریک طالبان پاکستانی» را در پی داشت. بنابراین، راهبرد مبارزه با تروریسم آمریکا در پاکستان و حملات هواپیماهای بدون سرنشین به مناطق قبایلی این کشور سبب ایجاد اهداف و منافع مشترک برای گروه‌های به اصطلاح جهادی شد و همین امر سبب شد تا این گروه‌ها اقدامات خود را در داخل مرزهای پاکستان متمرکز سازند که نتیجه‎ی آن گسترش ناامنی‌های داخلی در حوزه‎ی سرزمینی پاکستان می‌باشد.