در فرآیند شکلگیری سیاست خارجی کشورها، با توجه به نوع ساختار حکومتی، نظام اقتصادی – اجتماعی و ویژگیهای فرهنگی آن واحد سیاسی، الگوی خاصی از تصمیمگیری غالب میگردد. در واقع، مدل تصمیمگیری، بخش مهمی از سیاست خارجی یک دولت را تشکیل میدهد که در چارچوب سیستمی خاص تدوین و اجرایی میشود. از اینرو، در پژوهش حاضر با مطالعهی سه مورد از مداخلات نظامی آمریکا، تلاش خواهد شد تا با بهرهگیری از مدل تحلیلی جیمز روزنا، منابع داخلی و خارجی تصمیمگیری در مداخلات نظامی آمریکا را احصا کرده و اولویت یا وزن هر یک از آنها را مشخص نماییم. بنابراین، پرسش اصلی این پژوهش عبارت است از اینکه تحت چه شرایطی احتمال مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا افزایش مییابد؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیهی تحقیق این است که «در شرایطی که ساختار نظام بینالمللی (متغیر خارجی) مساعد و شخص رئیس جمهور (متغیر فرد) موافق حملهی نظامی باشند، امکان مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا بیشتر میشود.»
از منظر جیمز روزنا، متغیرهای نقشی بیش‌ترین و افراد کمترین سهم را در فرآیند تصمیمگیری سیاست خارجی آمریکا دارند، اما طبق یافتههای این پژوهش، اولویت و جایگاه متغیرهای شکلدهندهی سیاست خارجی آمریکا در زمان جنگ با صلح متفاوت است. اهمیت و حساسیت تصمیمگیری در شرایط بحرانی موجب میشود تا در تصمیمگیری نظامی آمریکا، متغیرهای فردی و بینالمللی بر متغیرهای حکومتی و اجتماعی اولویت داشته باشند.
محمدی نجم, سید حسین, & یزدان‌پناه, محمد. (1393). متغیرهای مؤثر بر فرآیند تصمیمگیری جهت مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا پس از جنگ سرد. سیاست دفاعی, 22(87), -.
MLA
سید حسین محمدی نجم; محمد یزدان‌پناه. "متغیرهای مؤثر بر فرآیند تصمیمگیری جهت مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا پس از جنگ سرد", سیاست دفاعی, 22, 87, 1393, -.
HARVARD
محمدی نجم, سید حسین, یزدان‌پناه, محمد. (1393). 'متغیرهای مؤثر بر فرآیند تصمیمگیری جهت مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا پس از جنگ سرد', سیاست دفاعی, 22(87), pp. -.
VANCOUVER
محمدی نجم, سید حسین, یزدان‌پناه, محمد. متغیرهای مؤثر بر فرآیند تصمیمگیری جهت مداخلهی نظامی در سیاست خارجی آمریکا پس از جنگ سرد. سیاست دفاعی, 1393; 22(87): -.
)
