کشمکشها و منازعات دیرینهی ساختاری در خلیج فارس از سال 1383 به بعد، شکل آشکارتری به خود گرفته و منجر به شکلگیری علائق و منافع واگرایانه میان ایران و شورای همکاری خلیج فارس شده است. از سوی دیگر، جنگ بر علیه تروریسم به رهبری آمریکا، ابتکاراتی از قبیل طرح خارومیانهی بزرگ را تقویت نموده و همزمان با افزایش انتقاد از سوی افکار عمومی نسبت به سیاستهای خارجی رژیمهای عربی، فشارهای داخلی و خارجی بر روی کشورهای عرب منطقه برای انجام اصلاحات را تشدید نموده است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی بر روی دلایلی که ایران از سوی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحدهی عربی) بهعنوان تهدیدی فزاینده دانسته میشود، اشاره خواهد شد. علاوه بر این به این مسأله پرداخته خواهد شد که تا چه حد منطقهگرایی در خلیج فارس فارس کاربردی و عملی است.
هرسیج, حسین, ابراهیمی‌پور, حوا, & نوعی باغبان, سید مرتضی. (1393). روابط کشورهای عرب منطقهی خلیج فارس و ایران از منظر منطقهگرایی. سیاست دفاعی, 22(88), -.
MLA
حسین هرسیج; حوا ابراهیمی‌پور; سید مرتضی نوعی باغبان. "روابط کشورهای عرب منطقهی خلیج فارس و ایران از منظر منطقهگرایی", سیاست دفاعی, 22, 88, 1393, -.
HARVARD
هرسیج, حسین, ابراهیمی‌پور, حوا, نوعی باغبان, سید مرتضی. (1393). 'روابط کشورهای عرب منطقهی خلیج فارس و ایران از منظر منطقهگرایی', سیاست دفاعی, 22(88), pp. -.
VANCOUVER
هرسیج, حسین, ابراهیمی‌پور, حوا, نوعی باغبان, سید مرتضی. روابط کشورهای عرب منطقهی خلیج فارس و ایران از منظر منطقهگرایی. سیاست دفاعی, 1393; 22(88): -.
)
