اشغال افغانستان توسط شوروی، پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ناکامی عراق در حمله به ایران و ایستادگی در برابر ایدئولوژی انقلاب اسلامی، سران کشورهای عرب حاشیهی جنوبی خلیجفارس را بر آن داشت تا با ایجاد یک نهاد منطقه‌ای به یکسان‌سازی سیاست‌های داخلی و خارجی خود برای مقابله با این تهدیدات بپردازند. از اینرو، به ابتکار عربستان سعودی و با حمایت‌های آشکار و نهان غرب بهویژه آمریکا، نهادی متشکل از شش کشور عربستان‌سعودی، قطر، عمان، امارات، کویت و بحرین تحت عنوان شورای همکاری [خلیج فارس] ایجاد شد. بنابراین، در این نوشتار برآنیم تا با بهره‌گیری از نظریهی مجموعهی امنیتی منطقه‌ای بهعنوان چارچوب نظری پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی علل عدم موفقیت شورای همکاری در تحقق همگرایی منطقه‌ای بپردازیم. سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که چه موانعی بر سر راه شورای همکاری برای تبدیل شدن به یک مجموعهی امنیتی منطقه‌ای قرار دارد؟ و در نهایت، معلوم شد که مجموعه‌ای از موانع اقتصادی، سیاسی- امنیتی و اجتماعی بر سر راه شورای همکاری برای تبدیلشدن به یک مجموعهی امنیتی و تحقق همگرایی منطقه‌ای در شورای همکاری خلیج فارس قرار دارند و مانع تحقق اهداف آنها گردیده است.
)
