این مقاله بر آن است تا ضمن مرور نوع تعاملات شکلگرفته بین ایران و آمریکا در طول سه دههی گذشته، به این پرسش اساسی پاسخ گوید که جایگاه استفاده از دیپلماسی اجبارآمیز و اهداف و نیز ماهیت آن در روند تعاملات سیاست خارجی آمریکا علیه ایران در طول سه دههی اخیر چگونه بوده است؟ فرضیهی پژوهش این است که تهدید بهکارگیری نیروی نظامی از سوی آمریکا یکی از ابزارهای بسیار کارآمد در صحنهی بینالمللی برای اعمالنظر این کشور بوده است، اما مقاومت جمهوری اسلامی ایران در بی اثر کردن این ابزار نقش تعیینکنندهای در تضعیف هژمونی آمریکا و ایجاد چالش بر اعمال قدرت یکجانبهی آن در نظام بینالملل داشته است. از همینرو، آمریکا تمام ابزار خود را بسیج کرده تا مقاومت ایران پرهزینه شده و به الگویی برای دیگر بازیگران نظام بینالملل تبدیل نگردد. همچنین مقاله بر آن است تا تداوم موفقیت ایران در این پیکار عظیم جهانی به تداوم حضور و آمادگی مردم و روحیهی مقاومت آنها، رهبری و مدیریت مناسب و پیگیری و تداوم اقدامات هوشمندانه، افزایش آمادگی نیروهای مسلح ایران و حفظ توان بازدارندگی آنها وابسته است. روش تحقیق در این بررسی تحلیلی- توصیفی است.
امینیان, بهادر, & عسگریان, محسن. (1393). دیپلماسی اجبارآمیز: کارویژهی تهدید بهکارگیری گزینهی نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران. سیاست دفاعی, 23(89), -.
MLA
بهادر امینیان; محسن عسگریان. "دیپلماسی اجبارآمیز: کارویژهی تهدید بهکارگیری گزینهی نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران", سیاست دفاعی, 23, 89, 1393, -.
HARVARD
امینیان, بهادر, عسگریان, محسن. (1393). 'دیپلماسی اجبارآمیز: کارویژهی تهدید بهکارگیری گزینهی نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران', سیاست دفاعی, 23(89), pp. -.
VANCOUVER
امینیان, بهادر, عسگریان, محسن. دیپلماسی اجبارآمیز: کارویژهی تهدید بهکارگیری گزینهی نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران. سیاست دفاعی, 1393; 23(89): -.
)
