دیپلماسی انقلابی هوشمند در تحولات جهانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه امام جسین(ع)

2 دانشگاه جامع امام حسین(ع)

چکیده

با پیشرفت روند جهانی‌شدن، عده‌ای دوران انقلاب‌ها را خاتمه یافته تلقی کرده و می‌کوشند مفهوم گفتگو و «دیپلماسی» را مترادف با سازگاری و متضاد با مفهوم انقلاب نشان دهند. از نظر ایشان انقلابی‌گری و تنش‌زایی یکی بوده و بویژه عصر جهانی‌شدن را عصر گفتگو به‌جای انقلاب می‌دانند. مسئله این پژوهش نمایش همسویی دیپلماسی و انقلابی بودن در عصر جهانی‌شدن، در قالب ویژگیهای مفهوم «دیپلماسی انقلابی» است. هدف پژوهش، امتداد مفاهیم «دیپلماسی» و «دیپلماسی دفاعی» به فضای انقلاب و انقلاب اسلامی و بیان اصول و ویژگی «دیپلماسی انقلابی» در عصر تحولات جهانی است. نوع پژوهش بنیادی و روش آن آمیخته، توصیفی ـ موردی، و برای پردازش داده‌های اصلی، «شیوه تأثیر متقابل رویداد، روندها» انتخاب شده است. نتیجه پژوهش و بررسی گویا است که مفاهیم گفتگو، رایزنی یا «دیپلماسی» با مفهوم انقلاب در عصر جهانی‌شدن تضادی ندارد و این دو همچنان جایگاه برجسته‌ خود را در روابط بین‌الملل حفظ کرده است. در این میان، انقلاب اسلامی در گذار از تحولات جهانی با ابداع نوع جدیدی از گفتگو با عنوان «دیپلماسی انقلابی» ظرفیت‌های نوین دیپلماتیک را ایجاد کرده است. همان گونه که در بیانات مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) بر رعایت اصول انقلابی در موضوع «دیپلماسی» تأکید، و ویژگی مفهوم نوین «دیپلماسی انقلابی هوشمند» ترسیم شده است. دیپلماسی انقلابی و هوشمند یگانه روشی است که این توان را دارد تا بر پایه‌ اصول انقلابی، ظرفیت و فرصتهای نوین همکاری‌ چندجانبه بین‌المللی ایجاد، و تهدید و تحریم‌های هوشمند و هم‌چنین «دیپلماسی اجبار» دشمنان را بی‌اثر سازد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Smart Revolutionary Diplomacy in Global Developments

چکیده [English]

With the advancement of the globalization process, some of the revolutions have ended, they try to portray the concept of dialogue and "diplomacy" as synonymous with adaptation and contrast with the concept of revolution. In their view, revolutionism and tension are one and especially the era of globalization as the era of dialogue instead of revolution. The issue of this research is the display of the alignment of diplomacy and revolutionism in the age of globalization, in the features of the concept of "revolutionary diplomacy". The purpose of the research is to extend the concepts of "diplomacy" and "defense diplomacy" into the atmosphere of revolution and the Islamic revolution and to express the principles and characteristics of "revolutionary diplomacy" in the era of global developments. The type of fundamental research and its method is a descriptive-case study and has been selected to process the main data of the "interactions of events, trends". The results of the research show that the concepts of dialogue, consultation, or "diplomacy" have not contradicted the concept of revolution in the era of globalization, and they have maintained their prominent place in international relations. Meanwhile, the Islamic Revolution has created new diplomatic capacities in the transition from global change to the emergence of a new kind of dialogue called "revolutionary diplomacy". As the Supreme Leader's (Supreme Leader) statement emphasizes the observance of the principles of revolution in the field of "diplomacy", the new concept of "intelligent revolutionary diplomacy" is outlined. The revolutionary and smart diplomacy is the only one that is capable of creating, based on the revolutionary principles, the capacity and the new opportunities for multilateral international cooperation, and the incitement of threats and sanctions, as well as the "diplomacy of coercion" of the enemies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Revolutionary diplomacy
  • Islamic revolution
  • intelligent defense diplomacy
  • intelligent revolutionary diplomacy
آیات «قرآن کریم»
امام خمینی، آیت‌الله‌العظمی موسوی خمینی(ره)، سید روح‌الله. مجموعه صحیفه نور.
امام خامنه‌ای، آیت‌الله‌العظمی حسینی خامنه‌ای (مدظله­العالی) سید علی، «حدیث ولایت» مجموعه بیانات در سایت رهبری.
اسدی، ناصر (1386). دیپلماسی اجبار، گستره و محدودیت‌ها در دنیای معاصر. پژوهشنامه خلع‌سلاح. ش 1.
امینیان، بهادر (1396). به‌کارگیری زور به‌عنوان ابزار سیاست خارجی امریکا معضل فراروی ترامپ. فصلنامه سیاست دفاعی. ش 99.
بیلیس، جان؛ المیت، استیو (1383). جهانی‌شدن سیاست: ج 1. مؤسسه ابرار معاصر.
تهامی، مجتبی (1378). امنیت ملی. دانشگاه عالی دفاع ملی.
جلالی، هوشنگ (1383). ماهنامه دانشگاه عالی دفاع ملی. ش 52.
جوبتاشان، فرزاد (1381). امنیت و ناامنی از نگاه تئوری‌های امنیت. روزنامه جام جم. ش 764. 5 دی.
حسینی جیر دهی، حسین (1371). سیاست دفاعی، چارچوبی برای تحلیل. مجله سیاست دفاعی. شماره اول. سال اول.
حسن‌لو، خسرو (1386). دیپلماسی دفاعی آینده و کارکردها. فصلنامه مطالعات راهبردی و امنیتی دانشکده فرماندهی و سپاه. شماره 49.
حسن‌لو، خسرو (1393). رساله دفاع هوشمند در نظام دفاعی جمهوری اسلامی ایران. دانشگاه عالی دفاع ملی.
دیویس پل. کی (1384). چالش‌های نوین، ابزارهای نوین برای تصمیم‌گیری دفاعی. تهران: معاونت عملیات ستاد مشترک سپاه.
روزنامه ایران (1382). هفتم بهمن ماه.
شمخانی، علی (1381). استراتژی دفاعی جمهوری اسلامی ایران پس از جنگ با عراق. گاهنامه برداشت اول. سال اول. شماره صفر.
صدوقی، مرادعلی (1383). نسبت دیپلماسی نظامی و سیاست خارجی. فصلنامه اطلاعات راهبردی.
عسگری، محمود (1385). دیپلماسی دفاعی. فصلنامه اطلاعات راهبردی. مرکز تحقیقات راهبردی دفاعی. سال چهارم.
علی بابایی، غلامرضا (1377). فرهنگ روابط بین‌الملل. موسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
فری هرون اوئر (1385). سیاست دفاعی. برگردان سید سعادت حسینی. فصلنامه مطالعات دفاعی و امنیتی.
کرفلد، فان مارتین (1386). بازاندیشی مفهوم جنگ. مترجم عبادالله حیدری. موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، مرکز آینده‌پژوهی علوم و فناوری دفاعی.
متقی، ابراهیم؛ پوستین‌چی، زهره (1395). رهیافت و فرایندهای دیپلماسی دفاعی. مرکز تحقیقات راهبردی.
 نائینی، علی‌محمد (1387). مبانی مأموریت سپاه در مقابله با تهدیدات نرم. فصلنامه عملیات روانی. سال 5. شماره 20.
نوروزی خیابانی، مهدی (1374). فرهنگ لغات و اصطلاحات سیاسی. تهران: نشر نی.
Dictionary of Political Terms- 1374 Mehdi nowruzi – ney publishing house
Nye, joseph, Future of Power, Publisher: Public Affairs,2011
Perez. Aida M. Coercive Diplomacy in the 21 st Century:A New Framework for the "Carrot and Stick" University of Miami, 2015
http://www. Khamenei.com